Naar Las Vegas

Zaterdag 10 mei. We zijn ruim halverwege in de tijd, de afgelegde afstand is ruim meer dan de helft. De tijdsplanning zit goed.
De etappe van Panguitch (bij Bryce Canyon) naar Yosemite National Park is te lang om in één keer af te leggen. Het meest geschikt is om het via Las Vegas te doen, slechts ongeveer 90 mijl langer dan rechtstreeks.
Er is de nodige twijfel geweest of we Las Vegas aan zouden doen, op deze manier komt het er toch van. We hebben gereserveerd op de camping 'KOA at Circus Circus', midden in Las Vegas, vlak bij de Strip.
De reis er naartoe heeft opnieuw verrassingen in petto: het eerste deel van de eris komen we midden in de sneeuw terecht. Daarbij komen we bij een uitzicht dat aan Bryce doet denken. Het tweede stuk gaat over de Interstate 15, het laatste stuk is woestijn. En daarin duikt in een dal opeens Las Vegas op...
Het is inmiddels boven de 30 graden Celsius geworden, de airco van de camper bewijst ineens zijn nut.

We maken wat plannen voor de komende dagen en gaan dan naar de Strip om met zijn vieren te gaan eten. Op weg naar het restaurant doen we al de nodige indrukken op van Las Vegas. Vooral ontzetten veel gokautomaten, daarnaast 'crab tables', roulette e.d.. Ook zien we hoe hotelgasten zich vermaken (?) in het zwembad.
We eten bij een Asian restaurant: daarbij een wijntje. Dat zijn ze kennelijk niet gewend: er wordt een nieuwe fles opengemaakt, een van de glazen is een cognacglas ('out of wine glasses'). Op de wijn is niets aan te merken, het eten (Mongolian Beef en Shrimps met Lobster sauce) smaakt ook prima.

Daarna willen we met zijn tweeën nog wat verder gaan bekijken. Het is inmiddels donker geworden, en José voelt zich niet veilig. We besluiten dat we genoeg indrukken van Las Vegas hebben opgedaan en gaan terug naar de camper om daar samen nog een glaasje wijn te drinken.

Ons gevoel bij Las Vegas:
Toen we las Vegas binnenreden zagen we een bord 'Prison Area'. No hiking.' Een eindje verder stond een oudere dame bedelen bij een verkeerslicht met een bordje 'Need food money'. Een oudere dame (hostess in een casino) die ons de weg wees naar de camping leek hier ook niet op haar plek. De mensen aan de vele gokkasten leken ook niet gelukkig met hun bezigheid, en genoten de hotelgasten wel echt? De glitter en glamour leek 'bordkarton', een grote etalage.
Op ons kwam dit over als één grote 'prison area'. Mensen gevangen in dit desolate oord, in hun werk, in hun verslaving.
Van wat we zien worden we niet echt gelukkig...

Voor de goede orde: dit is onze beleving. We hebben het verslag van Ben gelezen over de ervaringen van vier vrienden op motorvakantie. Toen twintig jaar jonger dan wij nu zijn, en vier mannen onder elkaar. Zij hebben er ten volle van genoten. En ook dat kunnen we ons voorstellen...

Het is inmiddels zondag (moederdag). Zodadelijk gaan we verder in de richting van Yosemite.